مالم فدای ایران

سال نو می رسد و مردم با جیب های نه چندان پر به سمت بازار ها روانه می شوند.

یکی برای درآوردن چشم خواهر شوهر خود و دیگری برای فخرفروشی در بین دوستان دنبال برندهای خارجی می رود. و عید ما بجای اینکه عید بر ایرانی باشد عید بر خارجی ها و رونق اقتصاد آنها و در کنارش پول ناچیز چندهزار میلیاردی در جیب وارد کننده های مرتبط با برخی مسئولین. این وسط سر کارگر بیچاره ایرانی و تولید کننده بی کلاه می ماند و بس. راستی چرا؟ چرا با دستان خودمان هم وطنمان را از کار بیکار می کنیم. بعضی از ما خیلی دم از ایرانی بودن و ملی گرایی می زنیم اما آرمان می آید لباس ایرانی بر تن کنیم. می گویند جنس ایرانی کیفیت ندارد. اولا این مورد قبول نیست. چرا که اتفاقا در خیلی موارد جنس ایرانی با نمونه های خارجی در حال رقابت است.

دوم اینکه اگر هم در بعضی موارد کیفیت جنس ایرانی ضعیف تر باشد ارزشش را ندارد که من یک نفر ضرر مالی کنم ولی چند نفر نان آور خانه بیکار و شرمنده زن و بچه نشوند؟ آنها که می گویند جانم فدای ایران بسم الله ببینند مالشان را می توانند فدای ایران کنند؟؟

بدانیم که با نخریدن جنس ایرانی عملا امکان رقابت در کیفیت را از تولید کننده داخلی گرفته ایم.

بیاییم قبل از اینکه از فروشنده سوال از برند کنیم ایرانی بودن آن را سوال کنیم بعد سراغ با کیفیت ترین آنها برویم.

اگر دنبال بهترین برند می گردی من سراغ دارمmade in iran